Semut bersama Nabi Sulaiman

PADA zaman Nabi Sulaiman, semut-semut hidup dengan aman dan damai. Mereka saling tolong-menolong di antara satu sama lain. Setiap pergerakan mereka mesti bersama dan berkumpulan. Sekiranya salah seekor sahaja daripada mereka menjumpai makanan, mereka tetap akan makan bersama. Begitulah kehidupan mereka setiap hari.

"Assalamualaikum tuanku," kata salah seekor daripada pahlawan semut.
"Waalaikummussalam," jawab Permaisuri Semut.
"Kenapa kamu datang ke sini dengan tergesa-gesa?" tanya Raja Semut.
"Sebenarnya aku mendapat khabar berita bahawa Nabi Sulaiman bersama bala tenteranya menuju ke negara kita. Apa yang harus kita buat, tuanku?" tanya pahlawan semut.
Permaisuri Semut itu risau sekiranya angkatan tentera Nabi Sulaiman yang ramai dan besar memijak rakyatnya yang kecil itu. Lalu ia mencari jalan untuk menyelamatkan mereka.

Tanpa membuang masa, Permaisuri Semut memanggil pahlawan-pahlawannya untuk membincangkan hal itu. Semut-semut itu berasa hairan melihat Permaisuri Semut kerisauan.
"Beta mendapat khabar bahawa Nabi Sulaiman bersama angkatan tenteranya sedang menuju ke negara kita. Apakah yang patut kita buat demi menyelamatkan negara dan rakyat kita daripada dimusnahkan?" tanya Permaisuri Semut.

"Pada pendapat patik, lebih selamat sekiranya kita arahkan semua semut-semut masuk ke dalam sarang. Patik risau semut-semut ini akan dipijak oleh angkatan tentera Nabi Sulaiman," sahut salah seekor daripada menteri semut.
Maka Permaisuri Semut bersetuju dengan cadangan daripada menterinya itu.
Apabila angkatan tentera Nabi Sulaiman sampai ke lembah semut, maka Permaisuri Semut berkata kepada rakyatnya, "Hai semut-semut sekalian! Masuklah kamu ke dalam sarang masing-masing, supaya kamu tidak dipijak oleh Nabi Sulaiman bersama angkatan tenteranya. Mereka tidak menyedari bahawa mereka membawa bencana kepada kamu," kata Permaisuri Semut.

Ketika itu Nabi Sulaiman bersama angkatan tentera baginda telah berada di situ. Nabi Sulaiman memandang ke arah Permaisuri Semut sambil tersenyum.
"Janganlah kamu takut dan bimbang, angkatan tenteraku tidak akan merosakkan dan memijak lembahmu ini," kata Nabi Sulaiman.
Nabi Sulaiman terus sujud tanda bersyukur kerana Allah telah mengurniakan kepada baginda kebolehan memahami bahasa binatang. Baginda juga berdoa kepada Allah, supaya diberi ilham untuk mensyukuri nikmat yang telah dianugerahkan kepada baginda dan ibu bapa baginda.
Nabi Sulaiman juga memohon supaya Allah menempatkan baginda di kalangan orang yang beriman.

Lalu baginda mengarahkan angkatan tenteranya melalui jalan yang lain. Nabi Sulaiman bimbang akan terpijak semut-semut di situ. Akhirnya semut-semut itu selamat daripada dipijak oleh Nabi Sulaiman dan angkatan tenteranya.
lPetikan daripada buku 366 Kisah daripada Al-Quran terbitan Edusystem Sdn. Bhd.